رشد و یادگیری حرکتی
حمیدرضا طاهری تربتی؛ مهدی سهرابی؛ احسان زارعی محمودآبادی
چکیده
مقدمه: دستکاری و کنترل محیط، منجر به بهبود مهارتهای حرکتی، افزایش مشارکت ورزشی و مشارکت اجتماعی فعالتر میشود. این عوامل به نوبه خود شایستگی جسمانی و حرکتی را افزایش میدهند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش سنتی و TGFU بر شایستگی ادراک شده، مشارکت ورزشی و یادگیری مهارتهای بسکتبال دانشآموزان 10 تا 12 ساله بود.
روش پژوهش: مطالعه ...
بیشتر
مقدمه: دستکاری و کنترل محیط، منجر به بهبود مهارتهای حرکتی، افزایش مشارکت ورزشی و مشارکت اجتماعی فعالتر میشود. این عوامل به نوبه خود شایستگی جسمانی و حرکتی را افزایش میدهند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش سنتی و TGFU بر شایستگی ادراک شده، مشارکت ورزشی و یادگیری مهارتهای بسکتبال دانشآموزان 10 تا 12 ساله بود.
روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی بود. جامعهآماری پژوهش شامل دانشآموزان پسر 10 تا 12 ساله شهر میبد بود که 45 نفر به روش نمونهگیری هدفمند در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به سه گروه 15 نفری، شامل گروههای تمرین سنتی، تمرین TGFU و کنترل تقسیم شدند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه انگیزه مشارکت ورزشی، پرسشنامه ادراک شایستگی، آزمونهای دریبل کنترلی و پاس بسکتبال ایفرد استفاده شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس (آنکوا) و آزمون تعقیبی بونفرونی، در سطح معناداری 05/0≥P استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که شایستگی ادراک شده (جسمانی، شناختی و اجتماعی)، مشارکت ورزشی و یادگیری مهارتهای بسکتبال (پاس و دریبل) در گروه سنتی و TGFU نسبت به گروه کنترل بهتر بود (05/0≥P) همچنین این نتایج در گروه TGFU به طور معنیداری نسبت به گروه سنتی بیشتر بود ((05/0≥P).
نتیجهگیری: معلمان و مربیان میتوانند برای افزایش مشارکت در ورزش و بهبود شایستگیهای دانشآموزان و همچنین فراهم کردن تجربه یادگیری جذاب و انگیزشی برای دانش آموزان از شیوه آموزش TGFU استفاده کنند.